سالهاست وقتی پای «انگشت کوچیک پا» وسط میآید، بیشتر از هر چیز به یک تیکهپرانی طنز یا خاطره دردناکِ خوردن به لبه مبل فکر میکنیم؛ خیلیها حتی با خنده میگویند: «این یکی دیگه اضافه است، اگه نبود هم فرقی نمیکرد!» اما حالا گزارش جدیدی که حسابی در شبکههای اجتماعی وایرال شده، مثل یک سیلی علمی روی صورت این باور عامه فرود آمده است؛ انگشت کوچیک پا نهتنها بیفایده نیست، بلکه نقش جدی در تعادل و نحوه راه رفتن ما دارد.
متخصصان بیومکانیک توضیح میدهند که هنگام راه رفتن، دو بخش مهم در کف پا فشار اصلی را تحمل میکنند: ناحیه زیر انگشت شست و ناحیه سمت بیرونی پا که نزدیک به انگشت کوچیک است. همین «تکیهگاه کوچک» کمک میکند وزن بدن بهصورت متعادل بین داخل و بیرون پا پخش شود و ما بتوانیم بدون لق زدن، پیچ خوردن مچ یا خستگی زودهنگام، راه برویم و بایستیم. به بیان ساده، اگر انگشت کوچک پا و ساختار استخوانی کنار آن را از معادله حذف کنید، تعادل شما در ایستادن و راه رفتن واقعاً تغییر میکند.
این موضوع بهویژه در حرکتهای سریع، دویدن، پیچیدن ناگهانی یا ورزشهایی که نیاز به تغییر جهت دارند، خودش را بیشتر نشان میدهد. پژوهشها میگویند از دست دادن انگشتان کوچک پا – بهخصوص در هر دو پا – میتواند باعث تغییر الگوی راه رفتن، فشار بیشتر روی زانو و مچ و حتی دردهای مزمن عضلانی شود. حالا کاربران در فضای مجازی با شوخی مینویسند: «از فردا رسماً به انگشت کوچیک پا احترام میذاریم!»
این کشف ساده اما جذاب، یک پیام مهم هم دارد: در بدن انسان تقریباً هیچ چیز اضافهای طراحی نشده؛ حتی همان انگشتی که سالها سوژه شوخی بوده، در سکوت کامل، هر روز بخشی از بار تعادل ما را به دوش کشیده است.