در دنیای مد، «لباس مشکی ساده» شاید کلاسیکترین و جاودانهترین قطعهای باشد که هرگز از مُد نمیافتد. اما تصور کنید همین لباس افسانهای با متریالی ساخته شود که تاریکترین پارچه ساختهشده در تاریخ بشر است؛ پارچهای که نور را تقریباً «میبلعد» و ظاهرش چنان عمیق، صاف و بیدرخشش است که انگار تکهای از خلأ روی تن قرار گرفته. ایندقیقاً همان چیزیست که پژوهشگران با الهام از پرندگان بهشتی (Birds of Paradise) خلق کردهاند؛ پرندگانی که سالهاست دانشمندان را با پرهای فوقسیاه و بازتاب صفر خود شگفتزده کردهاند.
طبق گزارش IFLScience، دانشمندان موفق شدهاند ساختار میکروسکوپی پرهای این پرندگان را شبیهسازی کنند؛ ساختاری که به جای اتکا به رنگ، از آرایش فوقپیچیدهٔ لولهها، شیارها و سطوح چندلایه استفاده میکند تا ۹۹.۹۵ درصد نور جذب شود. این یعنی هر زاویه نوری که به پارچه بخورد، بهجای بازتاب، در اعماق ماده گیر میافتد و سطحی ایجاد میشود که از هر رنگ دیگری تاریکتر دیده میشود. نتیجه؟ پارچهای که وقتی روی بدن قرار میگیرد، خطوط بدن و سایهها را محو میکند و لباس را شبیه یک برش تاریکی شناور در فضا نشان میدهد.
این سطح از سیاهی چیزی نیست که بتوان آن را با رنگدانههای عادی یا حتی پارچههای تیرهٔ رایج مقایسه کرد. دانشمندان میگویند وقتی این پارچه در نور مستقیم قرار میگیرد، چشم انسان عملاً نمیتواند جزئیات چینوچروکها، بافت یا حتی برجستگیهای آن را تشخیص دهد. همین ویژگی آن را برای دنیای مد — خصوصاً در طراحی لباس شب، کتواک و فتو مدلینگ — منحصربهفرد میکند، زیرا بدن مدل را در یک هاله کاملاً گرافیکی قرار میدهد؛ گویی بدن از درون نورپردازی شده اما لباس کاملاً خاموش است.
راز این تاریکی عجیب در ساختار «جاذب نور الهامگرفته از طبیعت» نهفته است. پرندگان بهشتی از این ویژگی برای نمایشهای جفتگیری استفاده میکنند؛ جایی که جنس نر با پرهای فوقسیاهش تضاد شدیدی با رنگهای درخشان بدن ایجاد میکند و بهنوعی صحنهای تئاتری میسازد. دانشمندان اکنون همین منطق را در مقیاس پارچهای پیاده کردهاند؛ اما اینبار نه برای جذب جفت، بلکه برای خلق دراماتیکترین لباس مشکی دنیا.
این فناوری تنها برای دنیای مد نیست. کاربردهای آن میتواند شامل تجهیزات آپتیکی، سنسورها، فضاپیماها، دوربینهای علمی و حتی ساخت محیطهای کنترلشدهٔ نوری باشد. اما مد بدون شک اولین صنعتی خواهد بود که این پارچه را به یک نماد تبدیل میکند. تصور کنید طراحانی که روی صحنه فشنویک، مدلها را با لباسهایی راهی کتواک کنند که نور را میبلعد و در نورافکنها شبیه یک «سوراخ سیاه کوچک و قابلپوشیدن» دیده میشود. همین تصویر کافیست که این پارچه را تبدیل به ترند سال کند.
به همین دلیل هم بسیاری از کارشناسان مد معتقدند این پارچه نهتنها یک نوآوری علمی، بلکه یک «ابزار هنری» جدید است. طراحی که بتواند از چنین متریالی بهره بگیرد، انگار کنترل نور را در دست گرفته است. یک لباس ساختهشده با این ماده میتواند شکل بدن را پنهان یا برجسته کند، بسته به اینکه طراح کدام بخش را از نور محروم کند. این همان نقطهایست که علم و مد دست به دست هم میدهند و نتیجهاش چیزی میشود که هم کاربران شبکههای اجتماعی و هم دانشگاهیان دربارهاش حرف میزنند: لباسی که از هر چیز دیگری در جهان تیرهتر است.