در اعماق یکی از عجایب طبیعی جهان، گرند کنیون، مکانی وجود دارد که زمان در آن کندتر می‌گذرد و تمدن مدرن تنها از دور دیده می‌شود. در همین نقطه، قبیله‌ای به نام هاواسوپای (Havasupai) هنوز زندگی می‌کند — مردمی که بیش از هزار سال در دره‌ای با رودخانه‌های فیروزه‌ای و دیواره‌های سرخ صخره‌ای سکونت دارند. گزارش IFLScience این جامعه‌ی کوچک و شگفت‌انگیز را «آخرین قبیله‌ی ساکن درون گرند کنیون» می‌نامد.
هاواسوپای‌ها، که نامشان در زبان خود آن‌ها به معنی «مردم آب آبی» است، در منطقه‌ای زندگی می‌کنند که تنها از طریق پیاده‌روی ۱۳ کیلومتری، قاطر، یا بالگرد قابل دسترسی است. این انزوا باعث شده فرهنگ و زبان بومی آن‌ها در برابر موج همگون‌سازی مدرن همچنان حفظ شود. بیش از ۲۰۰ نفر از اعضای این قبیله در روستای کوچکی به نام Supai در پایین‌ترین بخش دره زندگی می‌کنند؛ جایی که هنوز هم نامه‌ها و بسته‌ها توسط قاطر پستی منتقل می‌شود — یکی از آخرین شبکه‌های پستی با حیوانات در ایالات متحده.
تاریخ هاواسوپای‌ها سرشار از مبارزه است. در اواخر قرن نوزدهم، دولت فدرال بیشتر زمین‌های آبا و اجدادی آن‌ها را به پارک ملی گرند کنیون واگذار کرد و قبیله را به محدوده‌ای تنها چند مایل مربع محدود ساخت. با این حال، از دههٔ ۱۹۷۰ به بعد، این مردم با پیگیری حقوقی و تلاش‌های فرهنگی توانستند بخشی از سرزمین‌شان را بازپس گیرند. امروزه هاواسوپای‌ها به نماد مقاومت بومیان آمریکا در برابر از دست رفتن هویت فرهنگی و سرزمینی تبدیل شده‌اند.
طبیعت محل زندگی‌شان نیز شهرت جهانی دارد. آبشارهای رؤیایی Havasu Falls با رنگ فیروزه‌ای منحصر به‌فردشان یکی از زیباترین مناظر طبیعت آمریکا شمرده می‌شوند. اما قبیله با چالش‌های بزرگ نیز روبه‌رو است: تغییرات اقلیمی، کاهش منابع آب، و فشار گردشگری بیش از حد از جمله تهدیدهایی هستند که حیات هزارساله‌ی این مردم را در خطر قرار داده‌اند.
تحلیل IFLScience نتیجه می‌گیرد که هاواسوپای‌ها نماد رابطه‌ی متعادل انسان و طبیعت‌اند — جامعه‌ای کوچک که در احاطه‌ی صخره‌های عظیم، با پایداری، احترام و سازگاری، هزار سال دوام آورده و هنوز هم سنت‌هایش را زنده نگه داشته است.