آیا موساسورها فقط در دریا بودند؟ یک دندان غولپیکر همهچیز را تغییر داد
دانشمندان بقایای دندانی ۶۶ میلیون ساله کشف کردهاند که تصویری کاملاً جدید از یکی از ترسناکترین شکارچیان عصر دایناسورها ارائه میدهد.
این دندان متعلق به یک موساسور غولپیکر است؛ خزندهای دریایی که حالا تصور میشود فقط در اقیانوسها شکار نمیکرد.
این کشف نشان میدهد موساسورها ممکن است به رودخانهها نیز نفوذ کرده باشند.
بزرگتر از نهنگ قاتل؟
اندازه این دندان بهقدری بزرگ است که محققان تخمین میزنند صاحب آن حتی از نهنگ قاتل امروزی هم بزرگتر بوده است.
چنین ابعادی، موساسور را در رده رأس هرم غذایی قرار میدهد.
تا امروز، موساسورها بیشتر بهعنوان شکارچیان انحصاری آبهای آزاد شناخته میشدند.
دندان در جایی که انتظارش نمیرفت
چیزی که این کشف را هیجانانگیز کرده، محل پیدا شدن دندان است.
این فسیل نه در رسوبات دریایی، بلکه در سازندهایی کشف شده که به محیطهای رودخانهای و آب شیرین مربوط بودهاند.
این یعنی موساسورها احتمالاً وارد زیستگاههایی میشدند که پیشتر تصور میشد متعلق به آنها نیست.
شکارچیای سازگارتر از تصور ما؟
دانشمندان میگویند این رفتار بیشتر شبیه شکارچیانی مانند کروکودیلهای امروزی است.
گونههایی که میتوانند هم در دریا و هم در آبهای شیرین زندگی و شکار کنند.
این ویژگی نشان میدهد موساسورها انعطافپذیرتر و هوشمندانهتر از آن چیزی بودهاند که پیشتر تصور میشد.
چه چیزی در رودخانهها شکار میکردند؟
بر اساس شواهد فسیلی، موساسورها ممکن است ماهیهای عظیم، خزندگان دیگر و حتی دایناسورهایی را که به آب نزدیک میشدند شکار کرده باشند.
رودخانهها میتوانستند مسیرهای استراتژیک برای شکار طعمههای آسیبپذیر باشند.
بازنویسی تاریخ شکارچیان ماقبل تاریخ
این کشف تنها درباره یک دندان نیست.
بلکه نشان میدهد مرزهای زیستگاهی شکارچیان ماقبل تاریخ کمتر از آن چیزی بوده که تصور میکردیم.
موساسورها احتمالاً شکارچیانی همهفنحریف بودهاند.
جمعبندی
دندان ۶۶ میلیون ساله یک پیام واضح دارد:
موساسورها فقط پادشاهان دریا نبودند.
آنها ممکن است حاکمان کمینگاههای رودخانهای هم بوده باشند — درست تا لحظه انقراض عظیم پایان دوره کرتاسه.