در یکی از جامعترین گزارشهای علمی دو دههٔ اخیر، آکادمی ملی علوم آمریکا مسیر تازهای برای بزرگترین رویداد فضایی قرن تعیین کرده است: فرستادن نخستین انسانها به مریخ تا پیش از پایان دههٔ ۲۰۴۰. گزارش جدید با عنوان «Pathways to Discovery: Science in Support of the Artemis and Mars Exploration Architecture» نقشهای دقیق از نیازهای واقعی ناسا برای تحقق مأموریت بینسیارهای انسان ارائه میدهد — از پژوهشهای زیستمحیطی گرفته تا طراحی زیستگاه، تأمین انرژی در محل و استفاده از منابع محلی (ISRU).
بر اساس این سند، مأموریت پیشنهادی شامل اعزام چهار فضانورد با حدود ۳۰ روز اقامت روی سطح مریخ و نزدیک به ۳۰۰ تن محمولهٔ پشتیبانی است؛ رقمی که در مقیاس مأموریتهای فضایی، عظمت بیسابقهای دارد. هدف، آزمایش واقعگرایانهٔ توانایی بقای انسان در سیارهای دیگر است؛ نه صرفاً نمایش فنی.
نویسندگان گزارش تأکید دارند که ناسا باید مرحلهٔ ماه را بهعنوان سکوی تمرینی مریخ ببیند — مأموریتهای آیندهٔ برنامهٔ «Artemis» باید استخراج منابع، فرود انسانی، و زندگی طولانیمدت در ماه را به سطح عملیاتی برسانند تا ریسک مأموریت به مریخ کاهش یابد.
این سند همچنین بر توسعهٔ فناوریهای حیاتی چون تولید سوخت و اکسیژن از جو مریخ، چاپ سهبعدی تجهیزات، بازیافت کامل آب و غذا، و ارتباطات مستقل با تأخیر زمانی ۲۵ دقیقهای تأکید میکند. از نگاه علمی، اولویتها شامل مطالعهٔ زمینشناسی مریخ، بررسی تاریخ حیات احتمالی، و سنجش اثر پرتوهای کیهانی بر سلامت فضانورداناند.
گزارش خاطرنشان میکند که نمیتوان مأموریت انسانی به مریخ را در قالب پروژهای کوتاهمدت دید، بلکه باید آن را بخشی از چرخهٔ ۲۰۵۰–۲۰۷۰ ناسا دانست، جایی که حضور پایدار انسان در سیارات دیگر دیگر یک فرضیه نخواهد بود، بلکه یک ضرورت تمدنی این عصر تلقی میشود.