دو سال از آزمایش نخست استخراج فلزات از اعماق اقیانوس میگذرد — اما نشانهای از بهبود دیده نمیشود. پژوهش جدید IFLScience و گروهی از دانشمندان بینالمللی نشان میدهد که عملیات آزمایشی در بسترِ دریایِ آرامِ شمالی (Clarion‑Clipperton Zone) هنوز ردپایی مملو از ویرانی برجا گذاشته است؛ ماجرا به قدری جدی است که زیستشناسان آن را معادل یک «زخم باز در کف اقیانوس» توصیف کردهاند.
⚙️ چه اتفاقی افتاد؟
در سال ۲۰۲۱ یک شرکت معدنی بینالمللی، برای برداشت سنگریزههای غنی از نیکل و کُبالْت، ابزارهای سنگین خود را روی کف اقیانوس فرود آورد.
پژوهشگران اجازه یافتند بهعنوان «ناظر محیطزیست» فرآیند را ثبت کنند.
اکنون دو سال بعد، همان منطقه دوباره توسط زیردریاییهای پژوهشی بررسی شد — نتیجه؟
سطحی از خاکدریا که پیشتر پوشیده از میکروارگانیسمها، مرجانهای نرم و کرمهای لولهای بود، امروز کاملاً متلاشی و بدون حیات است.
🧫 بستر دریا چگونه نابود شد؟
تجهیزات استخراج با ایجاد جریانهای گل و لای و مکش، لایهٔ رسوبی میلیونها ساله را از جا کَندند. این رسوبات به بالا آمده و در مسیر انتشار خود بخش وسیعی را خفه کردند. اکنون، حتی در فاصلهٔ چند صد متر از منطقهٔ اصلی عملیات، اکسیژن آب کمتر و تراکم زیستی تقریباً صفر شده است.
به گفتهٔ دکتر الیزابت مولر از مؤسسهٔ Max Planck، نمونههای رسوبات گرفتهشده نشان دادهاند هیچ نشانهای از بازیابی موجودات ریز (مثل باکتریهای کفنشین) وجود ندارد، حتی پس از ۲۴ ماه.
🔬 اهمیت فلزاتِ کفدریا
افزایش تقاضا برای فلزاتی مانند نیکل، کبالت و لیتیوم — مواد حیاتی ساخت باتری خودروهای برقی — باعثشده شرکتهای معدنی به اعماق دریا چشم بدوزند. آنها میگویند معدنکاری دریایی «پاکتر» از زغالسنگ است، اما واقعیت علمی چیز دیگری میگوید: فرایند استخراج در فشار بالا و بدون نور خورشید، چرخههای حیاتی را نابود میکند.
🌊 چشمانداز اکولوژیکی
تحلیلهای تازهی رسوبات و تصاویر زیردریایی نشان میدهد ردپای فیزیکی ماشینآلات هنوز کاملاً قابل مشاهده است. هیچ گونه نشانهای از مرجان یا حیات دوباره نیست.
برخی از میکروبها در لابراتوار آزمایش شدهاند، اما هنوز نتوانستهاند روی نمونههای خاک آزمایششده زنده بمانند. این به معنای مشکل در بازسازی چرخهٔ کربن در کف دریاست.
🚨 هشدار دانشمندان به کشورها
پژوهشگران هشدار میدهند که برنامههای جهانی برای آغاز مجدد آزمایشها (بهویژه توسط شرکتهای کانادایی و چینی) باید متوقف شود تا اثرات کامل درک گردد. اگر روند فعلی ادامه یابد، ممکن است بسترهای واقعی اقیانوس برای همیشه تخریب شوند — ناپدید شدن اکوسیستمهایی که هنوز ناشناخته ماندهاند.
⚖️ نتیجه نهایی
گزارش جدید تأکید دارد که “آیندهٔ استخراج فلزات از دریا نباید بر پایهٔ فرض بازسازی طبیعی باشد.”
بهبود محیط در چنین عمق و فشاری ممکن است قرنها طول بکشد، در حالیکه بشر فقط چند دهه تا بحران منابع زمین زمان دارد.