طبق گزارش IFLScience، در میان سالهای معاصر، ۱۹۷۲ جایگاه ویژهای دارد، زیرا نهتنها شامل یک روز کبیسه (۲۹ فوریه) بود بلکه در طول همان سال، دو ثانیه کبیسه (Leap Second) نیز به زمان جهانی افزوده شد. این اقدام زمانی ضروری میشود که اختلاف بین زمان اتمی بینالمللی (TAI) و زمان هماهنگشده جهانی (UTC) از حد مجاز فراتر رود.
علت اصلی این اختلاف، کاهش جزئی سرعت چرخش زمین است که میتواند به دلیل نیروهای جزر و مدی، تغییر توزیع جرم در پوسته و هسته زمین یا حتی ذوب یخهای قطبی رخ دهد. با انباشته شدن این تأخیر میلیثانیهای، ساعت نجومی عقبتر از ساعت اتمی میافتد و برای هماهنگی دوباره، بهطور دورهای یک ثانیه کبیسه به آخرین روز ژوئن یا دسامبر اضافه میشود.
در سال ۱۹۷۲ این اتفاق دو بار رخ داد، بنابراین مجموع کل زمان آن سال بیشتر از تمام سالهای دیگر قرن بیستم بود. گرچه این تصحیح اندک ممکن است در حد یک چشم به هم زدن باشد، اما برای سیستمهای ماهوارهای، مخابراتی و رایانهای که نیازمند دقت نانوثانیهای هستند، اهمیت حیاتی دارد.
بههمین دلیل، بحث جایگزینی «ثانیه کبیسه» با مدلهای زمانسنجی پایدارتر همچنان در مجامع علمی ادامه دارد.