دهه‌ها بود که ساکنان بخشی از شمال‌شرقی ایالات متحده با سطح بالایی از مواد شیمیایی سمی موسوم به PFAS یا «مواد شیمیایی ماندگار» در آب، خاک و حتی خون انسان مواجه بودند، بی‌آنکه منبع دقیق این آلودگی مشخص باشد. این مواد، که در صنایع مختلف از تولید لباس ضدآب تا فوم‌های اطفای حریق به کار می‌روند، به دلیل پایداری فوق‌العاده‌شان در طبیعت تقریباً تجزیه‌ناپذیرند و به همین دلیل لقب Forever Chemicals گرفته‌اند.
به‌تازگی تیمی از محققان محیط‌زیست در دانشگاه ورمونت، با همکاری سازمان زمین‌شناسی آمریکا (USGS) و آژانس حفاظت محیطی (EPA)، سرانجام منشأ اصلی این بحران را پیدا کرده‌اند. آن‌گونه که گزارش تازه‌ی IFLScience توضیح می‌دهد، پایگاه‌های آموزشی و نظامی قدیمی در مرکز این منطقه، سال‌ها مقادیر عظیمی از فوم‌های ضدحریق حاوی PFAS را در تمرین‌های عملیاتی مصرف می‌کردند؛ فوم‌هایی که ذرات شیمیایی‌شان به اعماق خاک و سفره‌های آب زیرزمینی نفوذ کرده و دامنه آلودگی را تا ده‌ها کیلومتر گسترش داده‌اند.
بر اساس نمونه‌برداری انجام شده در بیش از ۱۲۰ نقطه، غلظت ترکیبات PFOA و PFOS – دو شکل پرخطر از خانواده PFAS – تا چند صد برابر بیشتر از استاندارد تعیین‌شده برای آب آشامیدنی بوده است. برخی نمونه‌ها حتی به حدی بالا بودند که محققان آن را با آلودگی‌های صنعتی بزرگ سال‌های ۱۹۸۰ در نیوجرسی مقایسه کردند. این در حالی است که بسیاری از ساکنان منطقه، هنوز تصور می‌کردند منشأ اصلی آلودگی، کارخانه‌های تولید پوشش‌های ضدآب یا پالایشگاه‌ها بوده‌اند.
دکتر امیلی گرانت، زمین‌شناس ارشد پروژه، می‌گوید:
«پی بردیم شبکه‌ای از زهکش‌های قدیمی و خاک‌های نفوذپذیر در اطراف پایگاه‌ها، مسیر اصلی ورود PFAS به سیستم آب‌های زیرزمینی بوده است. ترکیباتی که زمانی برای ایمنی و اطفای حریق مفید بودند، اکنون تهدیدی جدی برای سلامت نسل‌های آینده به شمار می‌آیند.»
مطالعه همچنین هشدار می‌دهد که ترکیبات PFAS به سادگی از آب جدا نمی‌شوند و فناوری‌های متداول تصفیه نمی‌توانند آن‌ها را کاملاً حذف کنند. به همین دلیل، توسعه فناوری‌های نوین جذب مولکولی و فیلتراسیون نانویی در دستور کار آژانس حفاظت محیطی قرار گرفته است.
این کشف، مسیر پرونده‌های حقوقی جدیدی را نیز باز کرده است؛ چرا که بسیاری از خانواده‌ها خواستار غرامت از نهادهای دولتی و نظامی به دلیل سال‌ها سکوت در برابر خطرات سلامتی – از جمله مشکلات هورمونی، کاهش ایمنی و احتمال ابتلا به سرطان – شده‌اند. با شناسایی منبع واقعی، به نظر می‌رسد یک قدم بزرگ در مبارزه با یکی از چالش‌برانگیزترین آلودگی‌های شیمیایی عصر مدرن برداشته شده است؛ اما پاک‌سازی کامل مناطق آلوده ممکن است دهه‌ها زمان ببرد.